Over Kluns en Klungel in Belgenland

Juicht, allen, juicht! Monty Python's Flying Circus heeft eindelijk een opvolger. Gemaakt in België nog wel. De hoofdrollen worden vertolkt door Kluns en Klungel, twee olijke vrolijke vrienden. Kluns is versatiel en Klungel volatiel. Ze zijn dus niet zomaar in één hokje te vangen. Hun favoriete huisdier is de zeurende persmuskiet (liefst de paarsgroene VRT-variant), naar analogie met de dode papagaai van de onnavolgbare Pythons John Cleese en Michael Palin. Net als hun bontgekleurde of spierwitte vrienden en vriendinnen behoren ze tot de geconstipeerde politiek correcte kaste van moraalridders en ethische jonkvrouwen waarvoor woke denken een religie is (dixit de Nederlandse schrijver Ilja Leonard Pfeijffer in De Standaard van 24/02/2021).

Om subsidies te krijgen van de overheid (maakt niet uit welke) hebben Kluns en Klungel een verbindend, gedekoloniseerd, divers en inclusief golfbiljartproject opgestart onder de naam ‘Vereniging zonder winstoogmerk De Oelewappers’. Definitie van golfbiljart volgens Wikipedia: ‘Een vorm van biljart die populair is in Vlaanderen waarbij men rechtstreeks zijn ballen in een gat moet spelen’. Dat zagen Kluns en Klungel wel zitten. Om zichzelf van de subsidies een aangenaam salaris uit te keren, heeft Kluns de BV ‘De Beunhazen’ opgericht en Klungel de BV ‘De Druiloren’. Ze factureren aan de vzw fop- en schertsartikelen die ze gratis aangeleverd krijgen van de politieke partijen in Belgenland, die er meer dan warmpjes inzitten en gebakken lucht vlot kunnen betalen.

Het motto van Kluns en Klungel is ‘liever lui dan moe’. Ze overwegen hun inkomens te laten zitten in de vennootschappen (later lekker de liquidatiebonus opstrijken) en te vervangen door een uitkering van de ziekteverzekering wegens chronische burn-out. Ze hebben nooit veel energie gehad, zelfs uit hun bedstee komen is al een emotionele overbelasting. Ze zijn allebei lid van de Waalse vakbond ‘Le fric d’abord’, dus dat valt wel te fiksen. In hun ruim bemeten vrije tijd hebben ze een radiospot ingesproken voor hoorapparaten. Zo meent een slechthorende te verstaan: ‘de premier is naar Lapland’. Ze verbeteren dat dan gezwind in ‘de premier is een lapzwans’. Een leuke bijverdienste.

Ondanks hun sputterend energieniveau zijn Kluns en Klungel al kermend, kreunend en zanikend erg actief geweest in Belgenland. Hun brokkenparcours is gekend als ‘De acht werken van lamlendigheid’. Hun gloriejaar: de coronacrisis. Een overzicht van de wapenfeiten uit hun blunderboek.

Bij de uitbraak van sars-CoV-2 liet Kluns Maggie de bevolking sussen: ‘Het is niet zo’n agressief virus. Je moet al in iemands gezicht niezen om het door te geven.’

Het masker

Kluns heeft een zus, Mega Maggie. Tijdens de eerste coronalockdown was ze dienaar van het volk, minister van Volksgezondheid in de operetteregering-Wilmès. Omdat Mega Maggie graag populair is bij de persmuskieten, spoorde Kluns haar aan een strategische voorraad van 27 miljoen mondmaskers in een Naamse kazerne, te laten verbranden om plaats te maken voor een centrum voor armlastige asielzoekers. Een kwestie van prioriteiten en scoren in de weldenkende media. Bij de uitbraak van sars-CoV-2 liet Kluns Maggie de bevolking sussen: ‘Het is niet zo’n agressief virus. Je moet al in iemands gezicht niezen om het door te geven.’ En ‘Ons land is klaar om het coronavirus op te vangen.’ Juist, ja. Nog beter: ‘Breed testen heeft geen enkele zin. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Het is zeer intensief en wetenschappelijk totaal fout.’ Wat een inzicht, wat een competentie!

Toen het onschuldige virus vrolijk zijn gang begon te gaan, kon Maggie niet anders dan het dragen van een mondmasker afraden, zogezegd omdat het voor gezonde mensen geen zin had. Een alomtegenwoordig viroloog met een veelkleurige collectie truien gaf haar brede ruggensteun. In Azië lagen ze in een deuk van het lachen. Het tekort niet alleen aan chirurgische mondmakers, maar ook aan FFP2- en FFP3-maskers voor de ziekenhuizen, en aan medisch materiaal in het algemeen, diende ijlings gecamoufleerd. De mainstreammedia lieten zich gewillig gebruiken in de desinformatiecampagne. Fake news was plots geen issue meer. De sanitaire toestand was precair, waarbij opviel dat Maggie de Huisarts in haar kot kroop en zich angstvallig ver van het terrein hield. Aan de andere kant van het sanitaire spectrum begonnen mensen met dichtgeknepen billen toiletpapier te hamsteren, een angstkramp die toch enigszins van de pot gerukt was.

Na veel bijsturen en gepalaver (een Belgische specialiteit, net als bier en chocolade) werden mondmaskers eerst aangeraden en dan verplicht. Voortschrijdend inzicht. De geesten waren net als de edele rotting van bepaalde wijnen, voldoende gerijpt. Exit Mega Maggie. In de zevendwergenregering-De Croo is ze opgevolgd door een andere pyromaan (specialiteit: geld verbranden), de grijnslachende meester Frank. Wat hem bij het einde van de covid-19-pandemie in Belgenland zal opbeuren, is de versoepeling van de stijve hark die hij heeft ingeslikt. Zijn partijvoorzitter King Connah, kaviaarsocialist par excellence, blijft zich oefenen in leeghoofdigheid. Zijn laatste gevleugelde uitspraak: ‘Mensen willen graag de regels volgen, maar de regels moeten ook de mensen volgen.’ Geldt dat ook voor pakweg het betalen van belastingen, heffingen, boetes e tutti quanti, beste Conner? Oei, verkeerd begrepen?

Het debacle

De broer van Klungel heet Weifelende Wouter. Hij is nog altijd minister van Welzijn (niet van Leven) in de wegcijferregering-Jambon. Hij lijdt aan keuzestress en uitstelgedrag. Als hij moet kiezen tussen een broodje met ham of eentje met kaas, roept hij een vergadering samen van zijn kabinet. Na urenlang debat bestelt hij een broodje zure zult met mosterd na de maaltijd. Tijdens de eerste lockdown wist hij van geen hout pijlen te maken, laat staan de woon-zorgcentra af te schermen van besmetting met covid-19 door hun personeel. Waardoor die rusthuizen sterfhuizen werden. De noodplannen voor infectiepreventie en pandemiebestrijding lagen al jarenlang stof te vergaren in het ministerie dat de politieke familie van Wouter als een privé jachtdomein beschouwt.

Klungel liet geriaters opdraven die vanop hun kansel predikten dat bewoners van woon-zorgcentra best in hun vertrouwde omgeving hun laatste adem konden uitblazen in plaats van in de afdeling intensieve zorgen van het ziekenhuis. Ook hier een kwestie van prioriteiten. Wie niet meer productief is, moet plaats maken voor het jonge geweld. Zo te horen aan het jammeren en weeklagen, is ‘la jeunese dorée’ duidelijk haar pampers niet ontgroeid. Klungel was trots op zijn broer die de familietraditie hoog hield door bijwijlen hilarische televisieoptredens, Mr. Bean (Rowan Atkinson), die andere grote Britse komiek, meer dan waardig. Klungel belette Weifelende Wouter wel zijn hoofd in een kalkoen te wurmen en zo in ‘De zevende dag’ te verschijnen, met wapperende vleugeltjes naast zijn oren. Dat vond hij iets teveel van het goede.

 

 

Het condoom

Het was terug de beurt aan Kluns. Om de blauwe vinvis Mega Maggie te verdrinken (ook figuurlijk een hele opgave) zorgde hij ervoor dat de operetteregering-Wilmès zo maar even vijf ministers verantwoordelijk maakte voor de bestelling van stoffen mondmaskers en bijbehorende filters. Kribbige Koen, minister van Loze Beloften en Zotskappen, slaagde er zelfs in het mondkapje als hoofdkapje te gebruiken om zijn kale kanunnikenkruin te bedekken. Noem het maar een gezichtscondoom. Flupke de Notaris, tevens minister van Landsverdediging tegen virussen, bestelde finaal enkele miljoenen mondmaskers van Vietnamees fabricaat bij een obscure postbusfirma in Luxemburg, eigendom van een Jordaanse miljonair. Na levering en verdeling toen vrijwel alle Belgen al een eigen voorraadje hadden aangelegd, kwamen de verlichte geesten van bewindvoerders tot de vaststelling dat de ondingen mogelijk nog giftig zijn ook, omdat ze partikels van zilver en titaniumdioxide bevatten. Meester Frank heeft ze al afgevoerd. Kostprijs voor de belastinglijfeigene: 40 miljoen euro. Een peulschil.

De speurneus

Klungel liet zich niet onbetuigd. De Nationale Veiligheidsraad (pompeuzer kan een benaming in dwergstaat Belgenland niet zijn) maakte plots een prioriteit van opsporen en opvolgen van covid-19 besmettingen (contact tracing & tracking). Wie daarvoor aanspreken? De vertrouwde huisartsen en andere eerstelijnszorg? Nee, te evident. Laten we het moeilijker maken en onopgeleide callboys en callgirls van callcenters inschakelen om nietsvermoedende burgers indiscrete vragen te stellen via de telefoon. Succes verzekerd! Maar valt hier niet wat extra te ritselen met belastinggeld? In een vlaag van onbaatzuchtigheid zorgde Weifelende Wouter er met de steun van Kluns voor dat een consortium van ziekenfondsen en auditkantoor KPMG de opdracht voor sars-CoV-2 contactonderzoek kon binnenrijven.

Voor de praktische uitvoering doet de tijdelijke vereniging van kapitalisten (definitie van consortium volgens Van Dale) een beroep op professionele … callcenters, vooral IPG van ondernemer Christian Dumoulin. De vicieuze cirkel is rond. Applaus van de verguisde zuilen in het door de politieke krokodillen gekoesterde middenveld. Flink, Wouter, flink! De bazen van de ziektebewijzenverzamelaars hebben Klungel op champagne getrakteerd. Regelmatig zitten de call agents voor de contactopsporing met hun vingers te draaien of patience te spelen op hun computer. Hun uurtarief bedraagt 44 euro per uur, een stuk boven het gangbare tarief van 30 à 35 euro per uur. Als begerige scharrelkippen moeten de ziekenfondsen ook hun graantje meepikken. Volgens experts als biostatisticus Niel Hens is de kwaliteit van het covid-19 brononderzoek lamentabel. Dat geldt ook voor de detectie van clusters van besmettingen. Kostprijs van de ganse combine voor de belastingonderhorige: 122.650.345,65 euro (inclusief btw). Het cijfer komt van het Rekenhof (persbericht 12/2020).  Een wat grotere peulschil.

De applicatie

Daar had Kluns niet van terug. Wat nu bedacht? Gevonden, de corona-app! Hij infiltreert het Belgische interfederaal comité voor testing & tracing (nog zo een ronkende benaming) en slaagt erin het onbekende technologiebedrijfje Devside van Brusselse serieondernemer Jean-Paul de Ville de Goyet te laten aanwijzen voor het bouwen van een contactentraceerapp, beter bekend als Coronalert. In de interministeriële conferentie volksgezondheid buigen de acht bevoegde ministers zich in hun oneindige wijsheid over het dossier en keuren de toewijzing goed. Zoveel knetterende schedels samen, wat een weelde! Wat is de bedoeling? Simpel, een systeem op poten zetten om besmette mensen zo snel mogelijk te detecteren en in quarantaine te plaatsen, bovendien mensen met wie ze in nauw contact zijn geweest op te sporen. Hoe al die mensen bereiken? Via een app op hun smartphone. Bij een besmetting geeft een gezondheidsinstantie een code op in de app. Op basis van die code worden unieke bluetoothtokens gemaakt die worden uitgezonden naar andere apparaten waar een gebruiker bij in de buurt is. Zo, wham, bam, opgelost. Strikt anoniem, dus sacrosancte privacy beschermd. Kostprijs: ongeveer 1 miljoen euro. Een peulschil vergeleken met de ontwikkelingskost in Duitsland, daar was dat 20 miljoen euro. Het blijft peulschillen regenen, grote en kleine.

Op 30 september vorig jaar was de app beschikbaar voor het grote publiek. Eind december overschreed Coronalert de kaap van 2,2 miljoen downloads. Maar klaagde het interfederaal comité snuffelen & speuren: ‘de hoge privacy van de app zorgt ervoor dat er maar weinig informatie doorstroomt, we weten niet hoeveel mensen meldingen krijgen.’ Hallo, was dat niet deel van de opzet? Staatssecretaris voor digitalisering Mathieu Michel (de broer van Charlie, de Europese ‘president’) kwam even uit zijn winterslaap om te verklaren dat van de 500.000 mensen die sinds

eind september besmet waren geraakt met het coronavirus, amper 4% gebruik had gemaakt van Coronalert. Ongeveer de helft daarvan had de app ook gebruikt om anderen te verwittigen. Coronalert was nu eenmaal niet gebruiksvriendelijk. Mensen die positief werden getest op het coronavirus moesten een ingewikkelde code genereren en die doorgeven aan de huisarts. Die had bij momenten teveel werk en sommige patiënten vergaten om hun code door te geven aan de huisarts. Caramba! Kluns maakte een vreugdedansje. Doel bereikt.

 

 

De test

De bal lag weer in het kamp van Klungel. Die zag onmiddellijk brood in de volgende stap in de keten: het testen. Al van bij de start van de covid-19-pandemie in Belgenland hadden epidemiologen aangedrongen op testen, testen en nog eens testen. Klungel liet de boel vakkundig in het honderd lopen. De PCR-test (polymerase chain reaction) gebruikt stukjes DNA om ziekteverwekker sars-CoV-2 aan te tonen. Snel en efficiënt. Op het hoogtepunt van de tweede lockdown in oktober vorig jaar stopte evenwel het testen van asymptomatische personen en hoogrisicocontacten. De testcapaciteit stond onder druk stond en het duurde te lang voordat de echt zieke mensen uitsluitsel kregen. Het huis stond in brand, maar het bluswater was op. Pas een maand later was het euvel verholpen. De immer vooruitziende overheid bestelde in die periode met bekwame spoed honderdduizenden sneltests en zelftests om ze nadien ongebruikt te laten liggen in magazijnen. Vlaanderen kocht 1,1 miljoen sneltests (eerste levering op 5 november van vorig jaar), maar volgens het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid zijn er tot nog toe maar een dikke 350.000 van verdeeld en slechts enkele tienduizenden effectief gebruikt. De zelftests mogen nota bene bij wet alleen verkocht worden aan professionelen uit de zorgsector.

Na maanden getreuzel willen de alerte bewindvoerders beide types tests nu toch breed inzetten tegen het coronavirus. Van die beslissing is het Overlegcomité van de federale regering en de regeringen van de deelstaten op 5 maart jl. na een ezelsdracht bevallen. Premier De Croo, lichtbaken van het roedel van 11 miljoen Belgen: ‘Zo kunnen we van de huidige versoepelingen buiten vanaf mei (!) ook naar versoepelingen binnen gaan.’ Opgelet, het is een intentie, want zegt Karine Moykens, de akela van het interfederaal speurneuzencomité: ‘We herbekijken het verbod op zelftests. Onder de juiste omstandigheden kunnen die een welkome aanvulling zijn op onze teststrategie.’ Klungel lacht in zijn vuistje. ‘Herbekijken’, dat wordt weer dagen wikken en wegen, elk denkbaar bezwaar op tafel gooien, proberen een omelet te bakken zonder eieren te breken, om in extremis te besluiten als het kalf bijna verdronken is. De satrapen in dit land beslissen doorgaans als het niet anders kan, het dringend moet en het echt noodzakelijk is, kortom als het vuur aan de schenen ligt. Hierbij voelt Klungel zich uitermate in zijn sas. Om van te snoepen.

Het walhalla

Het zevende werk is het voorlopige orgelpunt. Hier kon het sympathieke duo samenwerken en nog eens alle registers opentrekken, tot zelfs op Europees niveau, het walhalla van de morele superioriteit en dito vermaningen, van de bevoogding en de regelneverij. Freule Ursula, arts en prima donna van de Europese Commissie, en haar Cypriotische eurocommissaris voor Gezondheid en Voedselveiligheid, Stella Kyriakides, gingen het varkentje van de bestellingen van coronavaccins bij de farmareuzen eventjes wassen. Stella is natuurlijk expert in onderhandelingen over contracten met multinationals aangezien ze opgeleid is als klinisch psycholoog en een masterdiploma heeft in kinderstoornissen. Vooral dat laatste is nuttig bij de besprekingen met de bazen van farmaconcerns, dikwijls alfamannetjes en omegavrouwtjes met een groot ego. Kluns en Klungel traden op als adviseurs van beide dames. Met succes want de Europese Unie liet zich de kaas van het brood halen door bureaucratisch geneuzel, getalm en gepingel. De gerenommeerde Britse historicus en uitgesproken tegenstander van de brexit, Timothy Garton Ash, noemt de gezamenlijke vaccinaankoopstrategie van de Europese Commissie één grote mislukking, met een negatieve impact op de legitimiteit van de unie (Knack 10/03/2021). ‘Er is binnen de EU een vaccinbazaar ontstaan’ zegt de Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz. Volgens hem worden de vaccindoses niet zoals afgesproken, op basis van het inwonersaantal van de EU-lidstaten verdeeld. Hij vermoedt dat er discrete deals worden gemaakt tussen farmaceutische bedrijven en sommige EU-landen (persconferentie 12/03/2021).

De laagste prijs voor de vaccins bedongen, beweren Ursula en Stella? De gierigheid bedriegt de wijsheid. Resultaat? De EU mag achteraan aansluiten bij Israël, de Verenigde Arabische Emiraten, het Verenigd Koninkrijk (leve de brexit, gnuift Boris), de Verenigde Staten en een rits andere landen. Het woord ‘verenigd’ slaat in Europa stilaan als een tang op een varken. Zie de lotgevallen van de Catalaanse politici die hun immuniteit als europarlementslid in de vuilnisbak zagen gekieperd door de christendemocraten, socialisten en liberalen in de Europese praatbarak, trouw als altijd aan hun credo van hypocrisie. De les spellen aan Hongarije, Polen, Rusland, China en de rest van de wereld, maar in de eigen achtertuin waar Spanje vreedzame opposanten tegen het centrale gezag voor jaren achter de tralies draait, geldt enkel ‘horen, zien en zwijgen’. Beschamend. Kluns fluisterde freule Ursula overigens arglistig in om de EU-lidstaten toe te laten exportverboden voor in hun land gefabriceerde vaccins uit te vaardigen. Daarmee bezondigt de EU zich aan het vaccinnationalisme dat het de Verenigde Staten heeft verweten onder The Donald en dat de nieuwe president en weldenkende media-coryfee Joe Biden doodleuk voortzet. ‘America first’ versus ‘Europe first’. Weer een deuk in de geloofwaardigheid van het opgeheven vingertje. Na een artikel in The Lancet mocht de EU ook haar dedain voor het Russisch coronavaccin inslikken. Tsjakka! O ja, de koploper in de vaccinrace is nu Chili, dat inent met het vaccin van het Chinese bedrijf Sinovac, dat zijn sporen in China heeft verdiend, maar miskend wordt door het westerse snobisme.

 

 

De prik

In België kwam de vaccinatiecampagne tegen sars-CoV-2 op gang als de amechtige oude diesel van een groene klimaatzeloot. Door gebrek aan voorbereiding en organisatie, door obstakels bij de fabricatie en de levering van vaccins, door de amateuristische toren van Babel met uitnodigingen voor vaccinatie, door - alweer - informaticaproblemen. Doclr. Dat is de naam van de reservatietool voor huisartsen die door een groepje IT-specialisten uit het Leuvense is gebouwd (Niels Schroyen, Yves Langeraert, Eleonore Milbou). Maar het is ook de naam van de digitale tool om uitnodigingen uit te sturen, waarmee miljoenen Belgen indirect in contact komen als ze de komende maanden hun spuitje laten zetten in het vaccinatiecentrum. Het is opmerkelijk dat zo’n megaoperatie is toevertrouwd aan een drie jaar oud bedrijf met drie oprichters, dat nog geen jaarrekeningen heeft ingediend. Kluns en Klungel waren in hun nopjes. Moeilijkheden bij Doclr teisterden de opstart van de vaccinatiecampagne midden februari. Het grootste centrum van het land, op de Heizel, moest één dag na de opening op 16 februari weer even dicht door Doclr-problemen. Tot groot jolijt van de Britse pers die poolshoogte was komen nemen in ‘the Capital of Europe’.

Doclr is uitgekozen door Smals, een vzw die de verschillende bestuursniveaus in dit land voorziet van dienstverlening in informatie- en communicatietechnologie (ICT). Gedelegeerd bestuurder is Frank Robben, administrateur-generaal van de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid (KSZ), bedenker van het federaal eGovernment-masterplan en het eHealth-platform voor ‘elektronische gegevensuitwisseling tussen alle actoren in de gezondheidssector met het oog op een verhoging van de kwaliteit van de zorg en de patiëntveiligheid, de vermindering van de administratieve lasten voor patiënten en zorgverleners, en de ondersteuning van wetenschappelijk onderzoek op het vlak van gezondheid.’ Oef, een hele mondvol. Even spoelen met Macallan. In de IT-sector is bekend dat Robben incontournable is om IT-overheidsopdrachten binnen te halen. Zijn rol als spin in het bestuurs- en informaticaweb levert hem de aardige stuiver op van 356.908,88 euro bruto per jaar. Premier De Croo verdient zo’n 257.088,60 euro bruto per jaar. Balance of power.

De Belgische privacywaakhond Ministry of Privacy heeft Frank Robben uitgeroepen tot Big Brother van 2021. Die keuze komt voornamelijk door ‘het ontbreken van elke vorm van transparantie over de vele functies van Frank Robben, de verwevenheid en vooral grote macht tussen en door die functies en het ontbreken van een democratische controle (in tegenstelling tot bij een politicus met een publiek ambt), de spraakmakende reportage die Pano bracht op 10 februari ll. en ook het verhullen van eigen falen door steeds opnieuw te verwijzen naar ‘moeilijke privacyregels’, terwijl dat in de praktijk amper meespeelt. Door zijn grote macht beslist Robben vaak eigenhandig over dienstverleners die belangrijke projecten ontwerpen (en de werking van die projecten), met een bijzonder grote impact voor onze individuele privacy.’ Robben is ook lid van het Kenniscentrum van de Belgische gegevensbeschermingsautoriteit (GBA). Een dijk van een belangenconflict. In strijd bovendien met de wetgeving. Kluns en Klungel grinniken. Belgischer kan het weeral niet.

De geldstroom

Het achtste werk is een derivaat van de vorige. Omwille van de coronacrisis zijn de geldsluizen wagenwijd opengezet. De miljarden euro’s, dollars, Britse ponden, yens, renminbi’s en andere valuta zijn toegestroomd en stromen verder. De centrale banken en de overheden (nationaal en supranationaal) zijn de motoren achter dit verhaal. Het vergt van de samenleving een geweldig vertrouwen in fiatgeld. Dat laatste dient niet om een iconische Fiat Cinquecento mee te kopen, nee het is ons dagdagelijkse geld, waarvan de waarde door de overheid wordt vastgelegd en dat de status heeft van wettig betaalmiddel, redelijk essentieel als basis van vertrouwen (fiducie). Zolang de brave burgers niet in koor roepen ‘de keizer heeft geen kleren aan’, is er niets aan de hand. De perceptie dat de middelen van de overheid oneindig zijn, wordt gretig gevoed door economen die oneindige geldcreatie voorstaan en de risico's daarvan nooit belichten. Dat is een ballon, intussen een zeppelin, die beter rustig leegloopt vooraleer hij ontploft.

Om de economie zuurstof te geven in coronatijden en de rente op staatsschulden extreem laag te houden, hebben de centrale bankiers opkoopprogramma’s gelanceerd van overheids- en bedrijfsobligaties. De Europese Centrale Bank doet dat tot maart 2022 voor een bedrag dat intussen is opgelopen tot 1.850 miljard euro (Pandemic Emergency Purchase Programme). Daarnaast heeft de Europese Commissie een coronaherstelfonds (NextGenerationEU) opgezet van 750 miljard euro, waarvan 390 miljard euro subsidies voor lidstaten, en 360 miljard euro leningen. De Amerikaanse Federal Reserve voert een nulrentebeleid tot minstens einde 2023 en koopt om de langetermijnrente te drukken, elke maand voor 120 miljard dollar staatsobligaties en herverpakte hypotheken (180 miljard dollar in februari 2021). De Amerikaanse president Joe Biden heeft net van het Amerikaans Congres het akkoord verkregen voor een steunprogramma van 1.900 miljard dollar (American Rescue Plan) dat zich ent bovenop de stimuluspakketten van zijn voorganger Donald Trump, die samen al 3.100 miljard dollar vertegenwoordigen. Dat zijn maar enkele voorbeelden. Het geld vliegt fluitend om de oren. In sommige landen wrijven misdaadorganisaties en corrupte ambtenaren zich al likkebaardend in de handen bij dat hemelse manna. ‘Zwaai met een zak geld en je kan er gif op innemen dat ook minder eerbare lieden er op afkomen’ (hoofdredacteur Isabel Albers in De Tijd van 06/03/2021).

 

 

Al die overheidssteun die plots zonder veel poespas (formulieren in zevenvoud) en controle is toegekend, dat is natuurlijk gefundenes Fressen voor Kluns en Klungel. Dataverzamelaar Graydon berekende in december 2020 al dat van de miljarden aan coronasteun die in Belgenland waren uitgekeerd, 10 tot 15% terecht was gekomen in het misdaadmilieu, bij fraudeurs of bedrijven die op het punt stonden sowieso failliet te gaan. Alles samen was toen al zowat 13 miljard euro uitgegeven, in de vorm van hinderpremies, compensatiepremies, tijdelijke werkloosheid, overbruggingskrediet, enzovoort, enzoverder. Nodig als vangnet om de door lockdowns getroffen bedrijven boven water te houden, jazeker, maar of dat ook betekent dat het zonder controle vooraf zomaar diende uitgedeeld, is op zijn minst voer voor discussie. De gerechtelijke onderzoeken lopen, zegt Danny Meirsschaut, voorzitter van de raad van arbeidsauditeurs (De Tijd 10/03/2021). Bewijslast is niet evident, terugvordering al evenmin, veel misbruiken blijven onder de radar. Met een meer gerichte en fijnmazige steun zou vermeden zijn dat veel geld terechtkwam bij mensen voor wie het niet bedoeld was. Te weinig personeel (ondanks het leger ambtenaren in dit land) en ‘technische platformen’ die niet klaar waren, is de uitleg. Hallo Ernst Stavro Blofeld, alias Frank Robben? Kluns en Klungel hebben hier duidelijk aan de touwtjes getrokken, ze spelen nu eenmaal graag met marionetten. ‘De focus moet verschuiven van steun voor inactiviteit naar steun voor ondernemingen die duurzaam kunnen herstarten. Dat is een delicate keuze’ (Isabel Albers). Of de Vivaldi-club van kegelaars, vogelpikkers en loze vissertjes daartoe in staat is, zal nog moeten blijken. Gerede twijfel is toegestaan.

De cliffhanger

De kroniek van een jaar coronacrisis. High five van Kluns met Klungel. Laat het orkest van het Belgisch narrenschip de horlepiep spelen. In het rijk van de vrijheid zal de actieve Belgische, numeriek vooral Vlaamse, bevolking weer naarstig aan de slag gaan om het economische herstel te realiseren. Meer dan de helft van het inkomen dat ze verdient mag ze dan via belastingen allerhande afgeven aan een overheid aangestuurd door een gulzige paarsgroene zevendwergenregering onder aanvoering van behaagzieke Grote Smurf Alexander. Daarvan zijn Kluns en Klungel de vastgeroeste adviseurs. Met de kamerbrede glimlach van de breedsmoelkikker. Geraken we er ooit van af? Dat is de cliffhanger voor het volgende seizoen in The Great Belgian Comedy Show. Andere acteurs in 2024? Wait and see.

Marc Peeters, 14 maart 2021.

© Copyright en disclaimer. De informatie in dit document is met de meeste zorg samengesteld. Er zal geen enkele aansprakelijkheid worden aanvaard voor eventuele onjuistheden of enige schade daardoor geleden door de lezer.